زخم در کودکان
زخم در کودکان
پوست نوزاد در سطوح ساختاری، عملکردی و ترکیبی با پوست بزرگسالان متفاوت است و این تفاوت ها روی هم به تفاوت های مشاهده شده بالینی بین پوست نوزاد و بزرگسال کمک می کند.پوست اطفال در مقایسه با پوست بزرگسالان ظریف تر و آسیب پذیرتر است و در نتیجه بیشتر مستعد زخم است. پاسخ ایمنی در پوست کودکان به دلیل سلول های التهابی نابالغ و تعداد کمتر سلول های پیش ساز مغز استخوان توسعه نیافته است. بنابراین، بیماران اطفال، به ویژه نوزادان، پاسخ ضعیفی به میکروارگانیسم ها دارند. استفاده از عوامل ضد میکروبی (مانند آنتی بیوتیک ها، پانسمان های ضد میکروبی زخم و غیره) برای کمک به پیشگیری و/یا درمان زخم های مستعد یا عفونی یکی از گزینه های درمانی است.
بهبود زخم در طول فرآیندهای فیزیولوژیکی یکسان بدون توجه به سن، به دنبال سه مرحله اصلی فاز التهابی، مرحله تکثیر و مرحله بلوغ پیشرفت می‌کند. که این بهبودی به دلیل افزایش سلولی و تغییر بافت همبند پوست اطفال است. در اطفال دارای زخم، عوامل خطر زیادی وجود دارد. عوامل خطر اضافی برای زخم های اطفال عبارتند از کاهش توانایی بیماران اطفال برای تنظیم حرارت، افزایش نسبت سطح به وزن بدن، افزایش از دست دادن آب از طریق پوست، افزایش حساسیت به کنده شدن پوست و سیستم های بیولوژیکی نابالغ (به عنوان مثال، ایمنی).
علل ایجاد زخم در بیماران اطفال با بزرگسالان متفاوت است و احتمال ابتلا به زخم های حاد مانند حوادث رانندگی و سوختگی بیشتر است. زخم‌های مزمن مانند زخم‌های فشاری عمدتاً در اثر فشار، اصطکاک و برش مربوط به تجهیزات پزشکی ایجاد می‌شوند. بدرفتاری با کودک نیز می تواند منجر به زخم شود. عدم پیشرفت زخم به سمت بهبودی مطابق با دوره مورد انتظار ممکن است مزمن در نظر گرفته شود و این زخم ها ممکن است در اثر حوادثی مانند سوء تغذیه و/یا عفونت ایجاد شوند. بیماران اطفال با داشتن سیستم ایمنی نابالغ، در معرض خطر ابتلا به سپسیس تهدید کننده حیات ثانویه ناشی از تکثیر باکتری در بستر زخم هستند.
بی تحرکی، اختلال عصبی، اختلال در عملکرد سیستم اولیه، تهویه مکانیکی در بیماران وابسته به تراکئوستومی، وضعیت تغذیه نامناسب و اقدامات جراحی طولانی مدت از عوامل خطر اصلی مرتبط با شکستگی پوست و مسئول کاهش تامین اکسیژن و ایجاد سریع زخم فشاری هستند. . کودکان حاد و بدحال در معرض خطر ابتلا به زخم های فشاری اکتسابی در بیمارستان هستند. کمبودهای متابولیک، نقص ایمنی و کاهش حس. نوزادان و اطفال، زودتر از بزرگسالان، زخم‌های فشاری در حال پیشرفت را در بخش مراقبت‌های ویژه نشان می‌دهند. عوامل پیش‌سازنده ضخامت پوست، ادم فیزیولوژیکی و بی‌ثباتی شبکه مویرگی معمولی در کودکان باعث افزایش خطر و شروع سریع و پیشرفت از مرحله اول به IV مرحله می‌شوند.
استخوان خاجی، باسن، و پاشنه‌ها شایع‌ترین مکان‌ها برای آسیب‌های فشاری در بزرگسالان هستند، اما شایع‌ترین محل زخم‌های فشاری در بیماران اطفال، گوش‌ها، ناحیه اکسیپیتال و پاشنه‌ها هستند.
منبع:
Meeting the Challenges in Pediatric Wound Care: Our 15-Year Experience with Dialkylcarbamoyl Chloride-Coated Dressing Technology in Acute and Chronic Wounds
Guido Ciprandi, Serena Crucianelli, Francesca Grussu, Giorgio Spuntarelli, Simone Faustino Maria Marino, Urbano Urban
تیم تولید محتوای تهران ترمیم همواره در تلاش است تا محتوای دقیق و بروز با رفرنس مقالات علمی معتبر تولید کند. اما این محتوا نباید به منظور تشخیص یا درمان مشکلات پزشکی مورد استفاده قرار بگیرد. تهران ترمیم هیچ مسئولیتی را در قبال خود درمانی یا عدم مراجعه به پزشک یا متخصص پزشکی با مدرک معتبر نمیپذیرد. لطفا قبل از آزمایش یا استفاده از یک محصول پزشکی جدید با یک پزشک مشورت نمائید.